Ik was diep gegaan, heel diep, zei de gynaecoloog achteraf.
Alles van verre wat we gedacht of gehoopt hadden.
Direct nadat onze zoon gezond en wel geboren werd, non stop beginnen bloeden, was de enige optie met spoed een baarmoederverwijdering, 4 dagen intensieve zorgen ,10 dagen ziekenhuis in totaal.
Zo’n dubbel gevoel, levensreddend en tegelijk het begin van het ontstaan van beide kinderen, ineens weg. Onze kinderwens was vervuld maar toch… het feit dat een derde nooit een optie zal zijn, maakt me soms nog zo verdrietig.
Het begin en het einde hebben die dag tegenover elkaar gestaan maar gelukkig niet samen naar buiten gegaan. Na een 3 tal maanden ging het scherp kantje van heel de gebeurtenis maar toen kwam toch het gemis van mijn dierbare baarmoeder.
Zij die zo gezorgd heeft voor de eerste 9 maanden in het leven van mijn kinderen, is oneerbiedig en` plastisch ‘gezegd in de vuilbak gegooid. Sorry, zou ik haar willen zegge, en bedankt om 2 gezonde prachtige kinderen voort te brengen.
Voor sommigen misschien raar om zo te praten over een orgaan, maar ze hoorde bij mij en ze is nu niet meer. Er zal voor altijd een litteken letterlijk en figuurlijk achterblijven, op de verjaardag van onze zoon zullen we altijd extra klinken op mijn/ons/het leven!
Noortje Van Vlasselaer
